கங்கைகொண்டான்:
வடபுலத்து படையெடுப்பும் கடல் வணிகத்தில் சோழ ஆதிக்க விரிவாக்கமும்
ஆசிரியர்: இரா.கோமகன்
அறிமுகம்:
ஒரு புதிய வரலாற்றுப் பார்வை
இந்திய வரலாற்றில், சோழ மன்னன் இராசேந்திரனால் வடபுலத்தின் மீது நிகழ்த்தப்பட்ட போர் ஒரு
முக்கிய நிகழ்வாகக் குறிப்பிடப்பட்டாலும், அதன் உண்மையான
நோக்கம் மற்றும் விளைவுகள் பற்றி விரிவாகப் பேசப்படவில்லை. இந்தப்
படையெடுப்பு, கங்கையிலிருந்து புனித நீர் கொண்டுவர
மேற்கொள்ளப்பட்ட ஒரு ஆன்மீகப் பயணம் அல்லது சோழர்களின் படைவலிமையை வெளிப்படுத்தும்
ஒரு விளம்பர நடவடிக்கை என்றே பெரும்பாலும் அறியப்பட்டிருக்கிறது. ஆனால், இந்தப்பார்வை முழுமையானதல்ல. இந்தப்
படையெடுப்பின் பின்னணியில், இந்தியப் பெருங்கடல் மற்றும்
வங்காள விரிகுடாவில் சோழர்களின் கடல் வணிக ஆதிக்கத்தை நிலைநிறுத்தும் ஒரு மாபெரும்
பொருளாதார மற்றும் புவிசார் அரசியல் நோக்கம் இருந்தது.
சோழப்
பேரரசில் கடல் வணிகத்தின் எழுச்சி
9ஆம் நூற்றாண்டில்
விரிவடைந்த சோழப் பேரரசில், உழுகுடி சமூக முறைக்கு
அடுத்தபடியாக வணிகம் முதன்மை இடத்தைப் பிடித்தது. குறிப்பாக,
கடல் வணிகம் பெரும் வளர்ச்சியை அடைந்தது. இந்தியப்
பெருங்கடல் மற்றும் வங்காள விரிகுடாப் பகுதிகள் மிகுந்த போட்டிக்குரிய வணிகப்
பரப்பாக మారிய
நிலையில்,
சோழர்கள் தங்கள் ஆதிக்கத்தை நிலைநிறுத்த விரும்பினர். இதன் விளைவாக, இந்தியாவின் கிழக்குக் கடற்கரை,
ஈழம், கடாரம் (மலேசியா), ஸ்ரீவிஜயம் (ஜாவா, சுமித்ரா), கம்போஜம்
(கம்போடியா) மற்றும் தாய்லாந்து துறைமுகங்களில் தங்கள் வலிமையை
விரிவுபடுத்தினார்கள்.
சோழப் பேரரசில் வணிகம்
செழிக்க,
வலுவான வணிகக் குழுக்கள் செயல்பட்டன. அவற்றுள் சில:
- ஐநூற்றுவர்
- மணிகிராமத்தார்
- அஞ்சுவண்ணம்
- நானாதேசி
- பதினென்விஷயம்
இதில்,
ஐநூற்றுவர் என்ற
அமைப்பு கர்நாடகாவில் உள்ள ஆயஹோலையை பிறப்பிடமாகக் கொண்டு, சோழ வணிகத்தில் வலுவாகக் காலூன்றியது. இவர்கள்
தங்கள் பாதுகாப்பிற்காக வீரர்களைக் கொண்ட குழுக்களை வைத்திருந்ததோடு, அரசுடன் நெருக்கமான உறவையும் பேணிவந்தனர். இராசராசசோழன்
சீனாவுக்கு அனுப்பிய தூதுக்குழுவில் இருந்த ஐம்பத்திரண்டு பேரில் பெரும்பான்மையோர்
ஐநூற்றுவர் வணிகக் குழுவைச் சேர்ந்தவர்களே ஆவர்.
பேராசிரியர் நொபுரு கரிஷிமா
(ஜப்பான் பல்கலைக்கழகம்) தொகுத்த புள்ளிவிவரங்களின்படி, இராசராசன் காலம் முதல் சோழப் பேரரசின் வீழ்ச்சி வரை கிடைத்த வணிகக்
கல்வெட்டுகளின் எண்ணிக்கை, அக்காலத்தில் வணிகம் பெற்றிருந்த
முக்கியத்துவத்தை வெளிப்படுத்துகிறது. குறிப்பாக, இராசேந்திரன் காலத்தில் வணிகம் மேலும் வளர்ச்சி பெற்றது.
வணிகக்
கல்வெட்டுகளின் எண்ணிக்கை (கி.பி. 801-1600)
இந்த
அட்டவணை, தென்னிந்தியா மற்றும் தென்கிழக்காசியாவில்
கண்டறியப்பட்ட வணிகக் கல்வெட்டுகளின் எண்ணிக்கையைக் காட்டுகிறது. சோழர்களின்
ஆட்சிக்காலமான 1001-1200 ஆண்டுகளில் கல்வெட்டுகளின்
எண்ணிக்கை உச்சத்தில் இருப்பதை இது உணர்த்துகிறது.
|
ஆண்டு |
ஆந்திரா |
கேரளா |
கர்னாடகா |
தமிழ்நாடு |
இலங்கை |
தெற்காசியா |
மொத்தம் |
|
1001-1100 |
5 |
3 |
25 |
18 |
1 |
1 |
53 |
|
1101-1200 |
6 |
0 |
56 |
12 |
11 |
0 |
87 |
|
1201-1300 |
9 |
2 |
33 |
46 |
1 |
1 |
92 |
Export to Sheets
சான்று: நொபுரு கரிஷிமா
அவர்களின் ஆய்வு
சர்வதேச
அரசியல் சூழலும் வர்த்தகப் போட்டியும்
பத்தாம் நூற்றாண்டின்
இறுதியில், ஆசியாவில் மூன்று சக்திவாய்ந்த பேரரசுகள்
உருவாகின: எகிப்தில் பாத்திமைட்ஸ், சீனாவில் சோங் வம்சம்,
மற்றும் இந்தியாவில் சோழர்கள். இந்த மூன்று
பேரரசுகளும் இந்தியப் பெருங்கடல் வணிகத்தில் தீவிர ஆர்வம் காட்டின; மேலும், கடல் வழி வணிகப் பாதைகளைத் தங்கள் அதிகார
எல்லைக்குள் கொண்டுவர முனைந்தன.
- சீனாவின் பங்கு:
சீனாவின் சோங் வம்ச ஆட்சியாளர்கள், கடல்
வணிகத்திற்கு அளித்த ஊக்குவிப்பு, இந்தியப் பெருங்கடல்
வணிகத்தில் பெரும் மாற்றங்களை ஏற்படுத்தியது. கப்பம்
செலுத்தும் முறையை சந்தை வர்த்தகத்துடன் இணைத்த அவர்களின் ராஜதந்திரம்,
வணிக விரிவாக்கத்திற்கு வழிவகுத்து, புதிய
போட்டிகளை உருவாக்கியது.
- ஸ்ரீவிஜயாவின் ஆதிக்கம்:
தென்கிழக்காசியாவின் கடல் வணிகத்தை ஸ்ரீவிஜயாவின் சைலேந்திர மரபு தன்
கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருந்தது. சீன வர்த்தக
உறவில் முக்கியத்துவம் பெறுவதற்காக, ஸ்ரீவிஜயா
சோழர்களுடன் நல்லுறவைப் பேணியது. நாகப்பட்டினத்தில் சூடாமணிவிகாரம் என்ற
புத்த விகாரத்தைக் கட்டி, அதற்காக ஆனைமங்களம் என்ற
கிராமத்தைத் தானமாகப் பெற்றதும் இந்த உறவின் ஒரு பகுதியே ஆகும்.
- சோழர்களின் ராஜதந்திரம்:
சோழர்கள், தங்கள் வணிக விரிவாக்கத்திற்காக சீனாவிற்கு
ராஜதந்திரத் தூதுக்குழுக்களை அனுப்பினர். இராசராசன்
காலத்தில் அனுப்பப்பட்ட முதல் தூதுக்குழு, 1150 நாட்கள்
பயணம் செய்து சீனாவை அடைந்தது.
கங்கைப்
படையெடுப்பு: ஒரு புதிய பார்வை
இந்த உலகளாவிய வர்த்தகப்
போட்டியின் பின்னணியில்தான் இராசேந்திரனின் கங்கைப் படையெடுப்பை நாம் நோக்க
வேண்டும். சீன அரசு, அரபு வணிகர்களை தரைவழிப்
பட்டுப்பாதையைத் தவிர்த்து, கடல்வழிப் பட்டுப்பாதைக்கு
மாறுமாறு கேட்டுக்கொண்டது (பொ.ஆ. 1023). இந்த மாற்றம்,
வங்காள விரிகுடாவில் அதிகாரத்தை நிலைநிறுத்த வேண்டிய கட்டாயத்தை சோழ
அரசுக்கு ஏற்படுத்தியது.
ஏற்கனவே ஈழத்தின் கடற்கரை
முழுவதும் சோழர் வசமிருந்த நிலையில், இந்தியாவின்
கிழக்குக் கடற்கரை முழுவதையும் கைப்பற்ற வேண்டிய அவசியம் அவர்களுக்கு உண்டானது.
இது, ஸ்ரீவிஜயாவிற்கு எதிரான ஒரு போர்த்தந்திர
நடவடிக்கையாகவும் கருதப்படுகிறது.
வரலாற்றறிஞர் ஆர்.டி. பானர்ஜி
அவர்களின் கருத்தின்படி, சோழப்படை தெற்கிலிருந்து ஒரிசா,
மிட்னாப்பூர், ஹுக்ளி வழியாக வங்காளத்தை
அடைந்தது. திருமலைக் கல்வெட்டும் இந்தப் பாதையையே
குறிப்பிடுகிறது. சோழப்படை சில்கா ஏரியின் ஓரமாக, கடற்கரை வழியாகவே சென்றது என்ற பானர்ஜியின் கூற்று, இந்தப்
படையெடுப்பின் முக்கிய நோக்கம் கடற்கரை நகரங்களையும் துறைமுகங்களையும்
கைப்பற்றுவதே என்பதை உறுதி செய்கிறது. இந்தப் படையெடுப்பு
தரைப்படை மற்றும் கடற்படை இரண்டின் மூலமும் நடந்திருக்க வாய்ப்புள்ளது.
கங்கைகொண்ட
சோழபுரம்: தலைநகரம் மட்டுமல்ல, ஒரு வர்த்தக மையம்
கங்கை வரையிலான கிழக்குக்
கடற்கரையை வென்றதன் நினைவாக, இராசேந்திரன்
"கங்கைகொண்டான்" என விருதுப்பெயர் சூடினான். மேலும்,
அதன் நினைவாக உருவாக்கப்பட்ட புதிய தலைநகருக்கு "கங்கைகொண்ட
சோழபுரம்" என்று பெயரிட்டான். சோழர் காலத்தில்
"புரம்" என்று முடியும் ஊர்கள் வணிக நகரங்களாகவே விளங்கின.
கங்கைகொண்ட சோழபுரம் ஒரு
வணிக நகரம் என்பதை உறுதிசெய்யும் சான்றுகள்:
1.
வணிகத்
தெருக்கள்: கல்வெட்டுகளில் "இரவிவிச்சாதர பெருந்தெரு,"
"மும்முடிச்சோழப் பெருந்தெரு," "கங்கைகொண்ட சோழப்பெருந்தெரு" போன்ற வணிகப் பெருந்தெருக்களின்
பெயர்கள் காணப்படுகின்றன.
2.
வணிகக்
கிடங்குகள் (மடிகை): "வீரசோழன்மடிகை,"
"முடிகொண்ட சோழன் மடிகை," "கங்கைகொண்ட
சோழன்மடிகை" போன்ற வணிகப் பொருட்களுக்கான கிடங்குகள் இருந்துள்ளன.
3.
வணிகர்களின்
குடியேற்றம்: பராந்தகச் சோழன் காலத்தில் தஞ்சையில் இருந்த
ஐந்நூற்றுவர் வணிகர்களுக்கு வழங்கப்பட்ட ஆணைக்கல்வெட்டு ஒன்று, கங்கைகொண்ட சோழபுரத்தில் உள்ள அரண்மனைப் பகுதியில் கிடைத்தது. இது, வணிகர்கள் தஞ்சையிலிருந்து புதிய தலைநகருக்குப்
புலம் பெயர்ந்ததைக் காட்டுகிறது.
4.
பட்டினம்
என்ற பெயர்: பிற்காலப் பாண்டிய மன்னனின் பொ.ஆ. 1285 ஆம் ஆண்டு ஆவணம் ஒன்று, இந்நகரைக்
"கங்கைகொண்டபட்டினம்" என்றே
குறிப்பிடுகிறது. "பட்டினம்" என்பது சர்வதேச
வணிகம் நடைபெறும் இடத்தைக் குறிக்கும் சொல்லாகும்.
இராசேந்திர சோழனின் கங்கைப்
படையெடுப்பு, வெறும் ஆன்மீக அல்லது கௌரவத்திற்கான பயணம் அல்ல. அது,
இந்திய கிழக்குக் கடற்கரையை முழுமையாகக் கைப்பற்றி, வங்காள விரிகுடா மற்றும் இந்தியப் பெருங்கடல் கடல் வணிகத்தில் சோழர்களின்
ஆதிக்கத்தை நிலைநிறுத்தும் ஒரு திட்டமிட்ட பொருளாதார மற்றும் ராணுவ
நடவடிக்கையாகும். இந்தப் வெற்றியின் நினைவாக உருவாக்கப்பட்ட
கங்கைகொண்ட சோழபுரம், ஒரு வெற்றிச் சின்னம் மட்டுமல்ல;
அது சோழ அரசின் வணிக முனைப்பையும், ஆதிக்க
மனோநிலையையும் வெளிப்படுத்தும் ஒரு மாபெரும் வணிகப் பெருநகரமாகவே நிறுவப்பட்டது.
