தொல்காப்பியத்திற்கு முன்னும் பின்னும்: தமிழக வரலாறு - சமூகம், அரசு, பண்பாடு

 

தொல்காப்பியத்திற்கு முன்னும் பின்னும்: தமிழக வரலாறு - சமூகம், அரசு, பண்பாடு

1. அறிமுகம் (Introduction)

• தொல்காப்பியத்தின் வரலாற்று முக்கியத்துவம் மற்றும் அறிக்கையின் நோக்கம் (Historical Significance of Tolkappiyam and Scope of the Report):

தமிழ் மொழியின் இலக்கண வரம்புகளையும், பழந்தமிழர் வாழ்வியல் நெறிகளையும் ஒருங்கே பதிவு செய்துள்ள தொல்காப்பியம், இன்று நமக்குக் கிடைக்கும் தமிழ் நூல்களிலேயே மிகவும் தொன்மையானதாகக் கருதப்படுகிறது.¹ இது வெறும் மொழி இலக்கண நூல் மட்டுமல்ல; தமிழரின் பண்பாடு, சமூகம், இலக்கியக் கோட்பாடுகள் ஆகியவற்றைப் புரிந்துகொள்வதற்கான ஒரு அடிப்படை ஆதாரமாகவும், வரலாற்றுப் பெட்டகமாகவும் விளங்குகிறது.² தமிழ்மொழியின் பெருமையையும், தமிழ் மக்களின் அறிவு மேம்பாட்டையும் உலகறியச் செய்யும் ஒரு பேரிலக்கணமாக இது திகழ்கிறது.¹ பிற்கால இலக்கண, இலக்கிய மரபுகளுக்கு அடித்தளமிட்டதோடு ³, தமிழர் பண்பாட்டின் தனித்துவத்தைப் பேணுவதிலும் இதன் பங்கு அளப்பரியது.³

இந்த அறிக்கை, தொல்காப்பியத்தை ஒரு மையமாகக் கொண்டு, அது இயற்றப்பட்டதாகக் கருதப்படும் காலத்திற்கு முந்தைய (சங்க காலம்) மற்றும் பிந்தைய (சங்கம் மருவிய காலம் / களப்பிரர் காலம் / பல்லவர் காலத்தின் தொடக்கம்) தமிழகத்தின் சமூகம், அரசு அமைப்பு, மற்றும் பண்பாட்டுக் கூறுகளை ஆழமாக ஆராய்வதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது. அக்காலகட்டங்களின் வரலாற்று ஆதாரங்கள், அறிஞர்களின் ஆய்வுகள், மற்றும் இது குறித்த விவாதங்கள் ஆகியவற்றின் அடிப்படையில், ஒரு முழுமையான, பகுப்பாய்வு அடிப்படையிலான புரிதலை வழங்குவதே இதன் முக்கிய இலக்காகும். பயனர் எழுப்பிய குறிப்பிட்ட கேள்விகள் (1-7) அனைத்திற்கும் விடையளிக்கும் வகையில் இந்த ஆய்வு அமையும்.

• கால வரையறை மற்றும் வரலாற்றுச் சூழல் (Periodization and Historical Context):

தொல்காப்பியத்தின் காலத்தை மிகத் துல்லியமாகக் கணிப்பதில் அறிஞர்களிடையே பெரும் கருத்து வேறுபாடுகள் நிலவுகின்றன.¹ இதன் காரணமாக, தொல்காப்பியத்தை ஒரு குறிப்பிட்ட காலப்புள்ளியில் வைத்துப் பார்ப்பதை விட, ஒரு பரந்த வரலாற்றுச் சூழலில், அதாவது சங்க காலத்திற்கும் சங்கம் மருவிய காலத்திற்கும் இடையிலான அல்லது அவற்றோடு தொடர்புடைய ஒரு படைப்பாகக் கருதி ஆராய்வதே  பொருத்தமானதாக அமையும். அதன் உள்ளடக்கக் கூறுகளை அக்காலகட்டத்தின் பிற சான்றுகளுடன் ஒப்பிட்டுப் பார்ப்பதன் மூலம், அதன் வரலாற்று முக்கியத்துவத்தையும் அது பிரதிபலிக்கும் சமூகச் சூழலையும் தெளிவாகப் புரிந்துகொள்ள முடியும்.இந்திய அரசின் செம்மொழி ஆய்வு நிறுவனம் இதன் காலத்தை கி,மு,741 என வரையறுத்துள்ளது. 

2. தொல்காப்பியம்: ஒரு விரிவான பார்வை (Tolkappiyam: A Comprehensive Overview)

• உள்ளடக்கம் மற்றும் கட்டமைப்பு (Content and Structure):

தொல்காப்பியம், ஒரு முழுமையான இலக்கண நூலாக, மூன்று பெரும் அதிகாரங்களாகப் பிரிக்கப்பட்டுள்ளது: எழுத்ததிகாரம், சொல்லதிகாரம், மற்றும் பொருளதிகாரம்.¹ ஒவ்வொரு அதிகாரமும் ஒன்பது இயல்களைக் கொண்டு, மொத்தம் 27 இயல்களாக இந்நூல் அமைந்துள்ளது.¹ இதில் உள்ள மொத்த நூற்பாக்களின் எண்ணிக்கை சுமார் 1610 எனப் பொதுவாகக் கருதப்பட்டாலும், உரையாசிரியர்களிடையே இதில் சிறு வேறுபாடுகள் காணப்படுகின்றன.¹

• எழுத்ததிகாரம்: இது தமிழ் மொழியின் ஒலியமைப்பு (Phonology), எழுத்துக்களின் பிறப்பு முறைகள் (Phonetics), எழுத்துக்கள் சொல்லில் புணரும்போது ஏற்படும் மாற்றங்கள் (Morphophonemics - புணர்ச்சி விதிகள்) ஆகியவற்றை விரிவாகப் பேசுகிறது.¹ தமிழ் எழுத்துக்களின் ஒலி வடிவம் மட்டுமல்லாது, வரிவடிவம் குறித்தும் சில தகவல்களைத் தருகிறது. குறிப்பாக, மெய்யெழுத்துக்கள் புள்ளி பெற்று ஒலிக்கும் என்பதும், அகரத்தோடு சேரும்போது புள்ளி இல்லாமல் எழுதப்படும் என்பதும், எகரம், ஒகரம் ஆகிய உயிர்மெய்க் குறில்கள் புள்ளி பெற்று எழுதப்படும் என்பதும் அக்கால வரிவடிவ முறை குறித்த முக்கியத் தரவுகளாகும்.¹³ இந்த ஒலியியல் விளக்கங்கள் இன்றைய மொழியியலாளரும் வியக்கும் வண்ணம் துல்லியமாக அமைந்துள்ளன.¹
• சொல்லதிகாரம்: இது சொற்களின் அமைப்பு (Morphology), தொடரியல் (Syntax), சொற்பொருள் (Semantics) ஆகியவற்றை ஆராய்கிறது.¹⁴ பெயர், வினை, இடை, உரி எனச் சொற்களை வகைப்படுத்தி, அவற்றின் இலக்கணங்களை விளக்குகிறது. திணை, பால், எண், இடம் போன்ற இலக்கணக் கூறுகளையும் ¹⁵, வழக்கு (இயல்பு வழக்கு, தகுதி வழக்கு), வினா-விடை வகைகளையும் இது விவரிக்கிறது.¹⁵ பன்னிரு நிலங்களில் வழங்கும் தமிழ்ச் சொற்கள் (диалекты) பற்றிய குறிப்பும் இதில் காணப்படுகிறது.¹⁴
• பொருளதிகாரம்: இது தமிழ் இலக்கண மரபுக்கே உரிய ஒரு தனிச்சிறப்பான பகுதியாகும்.³ இது மொழியின் இலக்கணத்தோடு நின்றுவிடாமல், அம்மொழியைப் பேசும் மக்களின் வாழ்வியல் ஒழுக்கங்களையும் இலக்கிய மரபுகளையும் இலக்கணமாக வகுக்கிறது. இது அகம், புறம் என இருபெரும் பிரிவுகளைக் கொண்டது.
• அகம்: தலைவன் தலைவியிடையே நிகழும் காதல் வாழ்வைப் பற்றியது. குறிஞ்சி (புணர்தல்), முல்லை (இருத்தல்), மருதம் (ஊடல்), நெய்தல் (இரங்கல்), பாலை (பிரிதல்) என ஐந்திணைகளாகப் பகுத்து, ஒவ்வொரு திணைக்கும் உரிய முதல்பொருள் (நிலம், பொழுது), கருப்பொருள் (தெய்வம், மக்கள், உணவு, பறை, யாழ், தொழில் போன்றவை), உரிப்பொருள் (ஒழுக்கம்) ஆகியவற்றை வரையறுக்கிறது.¹⁶ இவற்றுடன் ஒருதலைக் காமமான கைக்கிளை, பொருந்தாக் காமமான பெருந்திணை ஆகியவற்றையும் சேர்த்து அகத்திணைகள் ஏழு என வகுக்கிறது.³
• புறம்: சமூக வாழ்க்கை, போர், வீரம், கொடை, அறம், நிலையாமை போன்ற புறப்பொருள்களைப் பற்றியது. வெட்சி (நிரை கவர்தல்), வஞ்சி (மண்ணாசை கருதிப் போர் செய்தல்), உழிஞை (மதில் வளைத்தல்), தும்பை (வலிமை பொருதுதல்), வாகை (வெற்றி), காஞ்சி (நிலையாமை), பாடாண் (ஆண்மகனின் கல்வி, வீரம், கொடை முதலியவற்றைப் பாடுதல்) எனப் புறத்திணைகளை வகுத்து அவற்றின் துறைகளை விளக்குகிறது.
• மேலும், இலக்கிய ஆக்கத்திற்குத் தேவையான செய்யுளியல் (யாப்பு, பா வகைகள்), உவமவியல் (அணிகள்), மெய்ப்பாட்டியல் (உணர்ச்சி வெளிப்பாடுகள்) போன்ற கூறுகளையும் பொருளதிகாரம் உள்ளடக்கியுள்ளது.⁴
• தொல்காப்பியத்தின் தனித்துவம்: இது மொழியியலோடு வாழ்வியலையும் இணைத்துப் பார்க்கும் ஒரு முழுமையான இலக்கணமாகத் திகழ்கிறது.³ மண், நீர், தீ, காற்று, வானம் ஆகிய ஐம்பூதங்களின் சேர்க்கையே உலகம் என்ற அறிவியல் பார்வையையும் இது முன்வைக்கிறது.¹⁸
• ஆசிரியர் மற்றும் கால நிர்ணய விவாதங்கள் (Authorship and Dating Debates):

 

தொல்காப்பியத்தின் ஆசிரியர் தொல்காப்பியர் என்றே அறியப்படுகிறார்.¹ எனினும், அவரது இயற்பெயர், ஊர், பெற்றோர், காலம் குறித்த உறுதியான தகவல்கள் கிடைக்கப்பெறவில்லை. அவர் அகத்தியரின் பன்னிரு மாணவர்களுள் ஒருவர் என்ற மரபுவழிச் செய்தி பரவலாக இருப்பினும், அதற்கான சான்றுகள் நூலினுள் இல்லை.¹ அவர் சமதக்கினி முனிவரின் மகன் என்றும், இயற்பெயர் திரணதூமாக்கினியார் என்றும் நச்சினார்க்கினியர் குறிப்பிடுகிறார்.¹ தொன்மையான காப்பியக் குடியைச் சேர்ந்தவர் என்பதால் தொல்காப்பியர் எனப் பெயர் பெற்றார் என்ற கருத்தும் உண்டு.¹

தொல்காப்பியத்தின் காலத்தைக் கணிப்பதில் அறிஞர்களிடையே மிகப்பெரிய கருத்து வேறுபாடுகள் நிலவுகின்றன. இது தமிழ் மொழி மற்றும் இலக்கியத்தின் தொன்மை, அதன் தனித்தன்மை, மற்றும் பிற பண்பாடுகளுடனான அதன் உறவு குறித்த ஆழமான விவாதங்களுக்கு இட்டுச் சென்றுள்ளது.

• ஒரு சாரார், தொல்காப்பியத்தை மிகவும் பழமையானதாகக் கருதி, அதன் காலத்தை கி.மு. பல நூற்றாண்டுகளுக்கு, ஏன், ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளுக்கு முன்பே கொண்டு செல்கின்றனர். க. வெள்ளைவாரணர் கி.மு. 5320 என்றும் ²⁰, மறைமலையடிகள் கி.மு. 3500 என்றும் , புலவர் குழந்தை கி.மு. 2000 என்றும் ²⁰, சி.வை. தாமோதரம்பிள்ளை கி.மு. 12,000க்கு முன் என்றும் ¹⁹ கணித்துள்ளனர். இக்கருத்துக்கள் தமிழின் அதீத தொன்மையை வலியுறுத்தும் நோக்கம் கொண்டவையாகத் தோன்றுகின்றன.
• மற்றொரு சாரார், சங்க இலக்கியங்களோடு ஒப்பிட்டு, அதன் காலத்தை ஓரளவு பின்னோக்கிக் கொண்டு செல்கின்றனர். பெரும்பாலான அறிஞர்கள் கி.மு. 5 ஆம் நூற்றாண்டு அல்லது கி.மு. 3 ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்ததாகக் கருதுகின்றனர்.¹ மு. வரதராசனார் கி.மு. 500 என்றும் ²¹, இலக்குவனார் மற்றும் தேவநேயப் பாவாணர் கி.மு. 700 என்றும் ²¹, கே.கே. பிள்ளை கி.மு. 400 என்றும் ²¹ குறிப்பிடுகின்றனர்.
• பேராசிரியர் ச. வையாபுரிப்பிள்ளை போன்ற சிலர், தொல்காப்பியத்தில் காணப்படும் சில சொற்கள் மற்றும் கருத்துக்களின் அடிப்படையில், அதன் காலம் கி.பி. 5 ஆம் நூற்றாண்டு என வாதிடுகின்றனர்.¹ வேறு சில ஆய்வாளர்கள் கி.பி. 3 ஆம் நூற்றாண்டு அல்லது கி.பி. 7-10 ஆம் நூற்றாண்டுகளுக்கு இடைப்பட்டது என்ற கருத்தையும் முன்வைக்கின்றனர்.⁹
• இந்தக் கால நிர்ணய வேறுபாடுகளுக்குப் பல காரணங்கள் உள்ளன. சங்க இலக்கியங்களில் காணப்படும் சில இலக்கணக் கூறுகள் தொல்காப்பிய விதிகளிலிருந்து சிற்சில இடங்களில் மாறுபடுகின்றன.¹ இது தொல்காப்பியம் சங்க இலக்கியங்களுக்கு முற்பட்டதா அல்லது பிந்தையதா என்ற கேள்வியை எழுப்புகிறது. பெரும்பாலானோர் சங்க இலக்கியங்களுக்கு முற்பட்டது என்றே கருதுகின்றனர்.¹ மேலும், தொல்காப்பியத்தில் வடமொழித் தாக்கம் உள்ளதா என்பது ஒரு முக்கிய விவாதப் பொருளாகும். குறிப்பாக, சிறப்புப் பாயிரத்தில் பனம்பாரனார், தொல்காப்பியரை "ஐந்திரம் நிறைந்த தொல்காப்பியன்" எனக் குறிப்பிடுவது ¹ பெரும் சர்ச்சைக்குரியது. 'ஐந்திரம்' என்பது பாணினிக்கு முந்தைய வடமொழி இலக்கண நூலா ¹, அல்லது பர்னல் குறிப்பிடுவது போல ஒரு தத்துவ அல்லது சிந்தனைப் பள்ளியா ²², அல்லது தொன்மையான தமிழ் இலக்கண மரபைக் குறிக்கிறதா ²² என்பதில் தெளிவில்லை. இந்த ஐந்திரம் பற்றிய புரிதல், தொல்காப்பியத்தின் காலம், அதன் மூலங்கள், மற்றும் அதன் தனித்தன்மை குறித்த வாதங்களைப் பெரிதும் பாதிக்கிறது. ரிக் வேதத்துடன் ஒப்பிடும் ஆய்வுகளும் (எ.கா: எம். சுந்தர்ராஜ்) தொல்காப்பியம் ரிக் வேதத்திற்கு முந்தையது என்ற கருத்தை முன்வைக்கின்றன.²² பொருளதிகாரத்தின் சில பகுதிகள் பிற்காலச் சேர்க்கைகளாக இருக்கலாம் என்ற ஐயமும் சில ஆய்வாளர்களால் எழுப்பப்பட்டுள்ளது.¹ பாணினி, பதஞ்சலி போன்ற வடமொழி இலக்கண ஆசிரியர்களின் தாக்கம் பற்றிய கருத்துக்களும் உள்ளன.¹⁴

இவ்வாறு, தொல்காப்பியத்தின் கால நிர்ணயம் என்பது வெறும் தேதியைக் கண்டறிவது மட்டுமல்ல, அது தமிழின் வரலாறு, அதன் வளர்ச்சிப் போக்கு, பிற மொழிகளுடனான அதன் தொடர்பு ஆகியவற்றைப் பற்றிய நமது புரிதலை வடிவமைக்கும் ஒரு சிக்கலான கருத்தியல் விவாதமாகும்.

• வரலாற்று மற்றும் பண்பாட்டு முக்கியத்துவம் (Historical and Cultural Significance):

கால நிர்ணயத்தில் கருத்து வேறுபாடுகள் இருப்பினும், தொல்காப்பியம் தமிழ் மொழிக்கும், தமிழ்ப் பண்பாட்டிற்கும் ஆற்றியுள்ள பங்களிப்பு அளப்பரியது.

• இது இன்று கிடைக்கும் தமிழ் நூல்களில் காலத்தால் முந்தியது என்பது பரவலாக ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட உண்மை.¹
• தொல்காப்பியம், தனக்கு முந்தைய இலக்கண மரபுகளை உள்வாங்கி, அவற்றைத் தொகுத்தும், சீர்படுத்தியும், ஒரு செம்மையான இலக்கண நூலை உருவாக்கியுள்ளது.⁵ இது பிற்காலத்தில் தோன்றிய எண்ணற்ற இலக்கண நூல்களுக்கும், இலக்கியங்களுக்கும் ஒரு வழிகாட்டியாகவும், ஆதார நூலாகவும் திகழ்ந்தது.⁴ அதன் செல்வாக்கு இன்றுவரை தமிழ் இலக்கண, இலக்கிய உலகில் நீடிக்கிறது.
• மொழி இலக்கணத்தோடு நின்றுவிடாமல், பழந்தமிழரின் அகம், புறம் சார்ந்த வாழ்வியல் நெறிகள், சமூக அமைப்பு, நம்பிக்கைகள், கலைகள், உலகப் பார்வை எனப் பண்பாட்டின் பல்வேறு கூறுகளையும் பதிவு செய்துள்ளதால், இது ஒரு ஈடு இணையற்ற வரலாற்று ஆவணமாகத் திகழ்கிறது.²
• வெளிப் பண்பாட்டுத் தாக்கங்களுக்கு இடையிலும், தமிழரின் தனித்துவமான சிந்தனை மரபுகளையும், வாழ்க்கை முறைகளையும் ஆவணப்படுத்தி, அவற்றைப் பாதுகாப்பதில் தொல்காப்பியம் முக்கியப் பங்காற்றியுள்ளது.³ இது தமிழ்ப் பண்பாட்டு அடையாளத்தின் ஒரு வலிமையான தூணாக விளங்குகிறது.³

தொல்காப்பியத்தின் பொருளதிகாரம், அதன் உள்ளடக்கத்தால், ஒரு தனிச்சிறப்பைப் பெறுகிறது. எழுத்ததிகாரமும் சொல்லதிகாரமும் மொழியின் கட்டமைப்பை விவரிக்கும்போது, பொருளதிகாரம் அந்த மொழியைக் கொண்டு படைக்கப்படும் இலக்கியத்தையும், அந்த இலக்கியம் பேசும் வாழ்வியலையும் இலக்கணமாக வகுக்கிறது.¹ இது அக்காலத் தமிழ்ச் சமூகம், மொழியை வெறும் கருவியாகப் பார்க்காமல், வாழ்வின் சாரமாகவும், பண்பாட்டின் வெளிப்பாடாகவும் கருதியதைக் காட்டுகிறது. இலக்கியம் என்பது பொழுதுபோக்கு என்பதைத் தாண்டி, அது வாழ்வை நெறிப்படுத்தும் ஒரு ஒழுக்கமாக (discipline) பார்க்கப்பட்டது. இந்த ஒருங்கிணைந்த பார்வை, தொல்காப்பியத்தை உலக இலக்கண மரபுகளில் தனித்துவமான இடத்தில் நிலைநிறுத்துகிறது.

1.       தொல்காப்பியத்திற்கு முந்தைய தமிழகம் (சங்க காலம்: கி.மு. 600 - கி.பி. 300) (Tamil Nadu Before Tolkappiyam - Sangam Age: c. 600 BCE - 300 CE)

 

• அரசியல் அமைப்பு: மூவேந்தர் ஆட்சி மற்றும் குறுநில மன்னர்கள் (Political Structure: Rule of the Three Crowned Kings and Minor Chieftains):

சங்க காலம் என அறியப்படும் இப்பழங்காலத் தமிழகம், ప్రధానமாக சேர, சோழ, பாண்டியர் என்ற மூன்று முடியுடை வேந்தர்களால் ஆளப்பட்டது.⁶ இவர்களை மூவேந்தர் என இலக்கியங்கள் போற்றுகின்றன. இவர்களுள் பாண்டியர்கள் மதுரையைத் தலைநகராகக் கொண்டு சிறப்புற்று விளங்கினர்.⁶ மூவேந்தர்களுக்குள்ளே தங்கள் ஆதிக்கத்தை நிலைநிறுத்த அடிக்கடி போர்கள் நிகழ்ந்தன.²⁶ கரிகால் சோழன், சேரன் செங்குட்டுவன், பாண்டியன் நெடுஞ்செழியன் போன்ற வலிமைமிக்க மன்னர்கள் அவ்வப்போது ஏனையோரை அடக்கி தங்கள் செல்வாக்கை நிலைநாட்டினர்.²⁶

ஆட்சி முறை முடியாட்சியாகவே இருந்தது. மன்னன், 'கோ', 'வேந்தன்', 'கோன்', 'இறைவன்' போன்ற பெயர்களால் அழைக்கப்பட்டான்.²⁶ அரியணை உரிமை பெரும்பாலும் தந்தை வழி மரபில் மூத்த மகனுக்கே சென்றது; பெண்களுக்கு அரசுரிமை வழங்கப்படவில்லை.²⁶ அரசன் வாரிசின்றி இறந்தால், பட்டத்து யானையை விட்டு அடுத்த மன்னனைத் தேர்ந்தெடுக்கும் வழக்கம் இருந்ததாகத் தெரிகிறது.²⁶

மன்னனுக்கு ஆலோசனை வழங்கவும், அரசுப் பணிகளை மேற்கொள்ளவும் 'அவை' என்றொரு அமைப்பு செயல்பட்டது.²⁶ இதில் அமைச்சர்கள், அரசு அலுவலர்கள், புலவர்கள், மன்னனின் நண்பர்கள் ஆகியோர் இடம்பெற்றிருந்தனர்.²⁶ அரசன் அறநெறி தவறும்போது இடித்துரைத்து நல்வழிப்படுத்துவதும், பொதுமக்களின் முறையீடுகளைக் கேட்டு நீதி வழங்குவதும் அவையின் முக்கியப் பணிகளாகும்.²⁶ மன்னனின் ஆணைகள் முரசறைந்து மக்களுக்கு அறிவிக்கப்பட்டன.²⁶ அரசவை பொதுவாகக் காலையில் கூடியது, அது 'நாளவை' அல்லது 'நாளிருக்கை' எனப்பட்டது.²⁶

மூவேந்தர்கள் மட்டுமின்றி, பல குறுநில மன்னர்களும் (வேளிர் எனப்பட்டோர்) மலைகள் போன்ற பகுதிகளை மையமாகக் கொண்டு ஆட்சி செலுத்தினர்.²⁶ பாரி, அதியமான், பேகன் போன்ற வள்ளல்கள் இவர்களில் குறிப்பிடத்தக்கவர்கள். இவர்களுக்கும் தனியே அரசவைகள் இருந்தன; புலவர்களை ஆதரித்தனர் (எ.கா., பாரியின் அவையில் கபிலர், அதியமான் அவையில் ஔவையார்).²⁶ இவர்கள் மூவேந்தர்களுக்குக் கட்டுப்பட்டவர்களாக கப்பம் செலுத்தி ஆட்சி செய்திருக்கலாம்.²⁶ சங்க கால அரசியல் என்பது மூவேந்தர்களின் முழுமையான ஆதிக்கத்தை மட்டும் குறிக்கவில்லை. மாறாக, அதிகாரப் பகிர்வும், பல குறுநிலத் தலைவர்களின் கணிசமான செல்வாக்கும் நிலவிய ஒரு சிக்கலான அமைப்பாகவே அது தோன்றுகிறது. மூவேந்தர்களிடையே நிலவிய தொடர்ச்சியான ஆதிக்கப் போட்டிகளும் ²⁶, வேளிர்களின் முக்கியத்துவமும் ²⁶ அதிகாரப் பரவலாக்கத்திற்கான சான்றுகளாக அமைகின்றன. இது பிற்காலப் பேரரசுகளின் மையப்படுத்தப்பட்ட ஆட்சி முறையிலிருந்து வேறுபட்டதாகும்.

• சமூக அமைப்பு: திணைசார் சமூகம், வாழ்க்கை முறை, சமூக அடுக்குகள் (Social Fabric: Tinai-based Society, Lifestyle, Social Stratification):

 

சங்க காலத் தமிழர்களின் வாழ்வியல் 'அகம்' (காதல், குடும்பம் சார்ந்த உள்வாழ்க்கை) மற்றும் 'புறம்' (வீரம், கொடை, சமூகம் சார்ந்த வெளிவாழ்க்கை) என இருபெரும் கூறுகளாகப் பகுக்கப்பட்டது.⁶ அவர்களின் சமூக அமைப்பு பெருமளவு அவர்கள் வாழ்ந்த நிலத்தின் இயற்கையமைப்பைச் சார்ந்து கட்டமைக்கப்பட்டிருந்தது. நிலப்பகுதிகள் குறிஞ்சி (மலையும் மலை சார்ந்த இடமும்), முல்லை (காடும் காடு சார்ந்த இடமும்), மருதம் (வயலும் வயல் சார்ந்த இடமும்), நெய்தல் (கடலும் கடல் சார்ந்த இடமும்), மற்றும் பாலை (வறண்ட நிலம்) என ஐவகைத் திணைகளாகப் பிரிக்கப்பட்டன.¹⁶

ஒவ்வொரு திணைக்கும் உரிய மக்களின் வாழ்க்கை முறை, தொழில், உணவு, பழக்கவழக்கங்கள், மற்றும் வழிபாட்டு முறைகள் தனித்தன்மையுடன் விளங்கின.¹⁶ குறிஞ்சி நில மக்கள் வேட்டையாடுதல், தேனெடுத்தல், தினை விளைவித்தல் போன்றவற்றிலும்; முல்லை நில மக்கள் ஆநிரை மேய்த்தல், வரகு, சாமை பயிரிடுதலிலும்; மருத நில மக்கள் நெல் வேளாண்மையிலும்; நெய்தல் நில மக்கள் மீன் பிடித்தல், உப்பு விளைவித்தலிலும் ஈடுபட்டனர். இந்தத் திணைசார் பாகுபாடு என்பது வெறும் புவியியல் பிரிவினை அல்ல; அது அக்கால மக்களின் முழுமையான உலகப் பார்வையை, இயற்கையோடு இயைந்த வாழ்க்கை முறையை, அதற்கேற்ற இலக்கிய மரபைக் குறிப்பதாக அமைந்தது. ஒவ்வொரு திணைக்கும் உரிய தெய்வம், மக்கள், உணவு, பண், பறை, விலங்கு, பறவை, பூ, மரம் என அனைத்தும் ஒரு தத்துவார்த்த அடிப்படையில் இணைக்கப்பட்டிருந்தன.

வாழ்க்கை முறை: இல்லற வாழ்வு பெரிதும் போற்றப்பட்டது.16 காதலித்து மணப்பதற்கு முந்தைய நிலை 'களவு' என்றும், பெரியோர்களால் நிச்சயிக்கப்பட்ட திருமணம் 'கற்பு' என்றும் அறியப்பட்டது.16 தலைவன் தன் காதலை வெளிப்படுத்தவோ, மணமுடிக்க முடியாத சூழலிலோ 'மடல் ஏறுதல்' என்ற வழக்கம் நிலவியது.16

உணவு: அரிசி, வரகு, சாமை போன்ற தானியங்கள் முதன்மை உணவாக இருந்தன.16 இறைச்சி உண்ணும் பழக்கம் பரவலாகக் காணப்பட்டது; ஆடு, மான், முயல், மீன், நண்டு, கோழி, உடும்பு போன்றவை உணவாயின.16 கள் அருந்துதல் மன்னர் முதல் பாணர், புலவர் வரை பலரிடமும் காணப்பட்ட ஒரு வழக்கமாக இருந்தது.16

சமூக அடுக்குகள்: உழவர்கள் சமூகத்தில் உயர்ந்த மதிப்புப் பெற்றிருந்தனர்.6 அந்தணர், அரசர், வணிகர், வேளாளர் என்ற பிரிவுகள் இருந்ததற்கான குறிப்புகள் இருந்தாலும், பிற்காலத்தைப் போன்ற இறுக்கமான சாதி அமைப்பு இருந்ததா என்பது விவாதத்திற்குரியது. பாணர், கூத்தர், விறலியர் போன்ற கலைஞர்களும், கொல்லர், தச்சர் போன்ற கைவினைஞர்களும் சமூகத்தின் முக்கிய அங்கமாக விளங்கினர். பெண்களின் நிலை குறித்து நோக்கும்போது, அவர்கள் கல்வி கற்கும் உரிமை பெற்றிருந்தனர் (சங்க இலக்கியங்களில் 40க்கும் மேற்பட்ட பெண்பாற் புலவர்கள் உள்ளனர் 27), சமூக வாழ்வில் ஓரளவு சுதந்திரத்துடன் பங்கேற்றனர் என்ற கருத்து நிலவுகிறது.27 ஆயினும், அவர்களுக்கு அரசுரிமை போன்ற சில உரிமைகள் மறுக்கப்பட்டிருந்தன.26

• பண்பாட்டுச் சூழல்: சங்க இலக்கியம் (அகம்/புறம்), கலைகள், சமயம், பொருளாதாரம் (Cultural Milieu: Sangam Literature, Arts, Religion, Economy):
• இலக்கியம்: சங்க காலம் வளமான இலக்கியப் பாரம்பரியத்தைக் கொண்டது. எட்டுத்தொகை, பத்துப்பாட்டு ஆகிய தொகுப்பு நூல்கள் இக்காலத்தின் முதன்மை இலக்கியச் சான்றுகளாகும்.²⁸ இவை அகப்பொருள், புறப்பொருள் என இருவகைப் பாடல்களையும் கொண்டு, அக்கால மன்னர்கள், மக்கள் வாழ்க்கை, போர், காதல், அறம், இயற்கை வர்ணனைகள் எனப் பல்வேறு செய்திகளைப் பேசுகின்றன.²⁸
• கலைகள்: இசைக்கும் நடனத்திற்கும் சங்க காலத்தில் முக்கிய இடமிருந்தது. யாழ், குழல், பறை போன்ற இசைக்கருவிகள் புழக்கத்தில் இருந்தன. பாணர்களும் விறலியர்களும் இசையிலும் நடனத்திலும் சிறந்து விளங்கினர். அரசவைகளில் இசை முழங்கியது.²⁶ சிற்பம், ஓவியம் போன்ற கலைகளும் வளர்ந்திருக்கக் கூடும்.
• சமயம்: சங்க காலத் தமிழர்களின் சமயம் பெரும்பாலும் இயற்கை வழிபாட்டையும், முன்னோர் வழிபாட்டையும் அடிப்படையாகக் கொண்டிருந்தது. ஒவ்வொரு திணைக்கும் உரிய தெய்வங்கள் வழிபடப்பட்டன (முருகன்/சேயோன் - குறிஞ்சி, திருமால்/மாயோன் - முல்லை, இந்திரன்/வேந்தன் - மருதம், வருணன்/கடலோன் - நெய்தல், கொற்றவை - பாலை).⁶ சிவன், திருமால் போன்ற பெருந்தெய்வ வழிபாடும் காணப்பட்டது.⁶ நடுகல் வழிபாடு வீரர்களுக்கு முக்கியத்துவம் அளித்தது. இக்காலச் சமயம், வட இந்தியாவில் நிலவிய வேதச் சடங்குகளை மையப்படுத்திய மதத்திலிருந்து வேறுபட்டுக் காணப்பட்டது.⁶
• பொருளாதாரம்: வேளாண்மை பொருளாதாரத்தின் அடித்தளமாக விளங்கியது.⁶ நெல், கரும்பு, தினை வகைகள், மிளகு போன்றவை முக்கிய விளைபொருட்கள்.⁶ நெசவுத் தொழில் சிறப்புற்றிருந்தது; குறிப்பாக உறையூர், மதுரை ஆகியன பருத்தி ஆடைகளுக்குப் பெயர் பெற்றிருந்தன.⁶ கொற்கைத் துறைமுகத்தில் முத்து குளித்தல் முக்கியத் தொழிலாக இருந்தது.⁶ இரும்புக்கருவிகள், மட்பாண்டங்கள், அணிகலன்கள் போன்ற கைவினைப் பொருட்களும் உற்பத்தி செய்யப்பட்டன. உள்நாட்டு வணிகம் பண்டமாற்று முறையிலும், நாணயப் பயன்பாட்டுடனும் நடைபெற்றது.⁶ வெளிநாட்டு வணிகம், குறிப்பாக யவனர் (கிரேக்கர், ரோமானியர்) உடனான கடல் வாணிகம் செழித்திருந்தது.⁶ மிளகு, முத்து, தந்தம், வாசனைப் பொருட்கள், மெல்லிய துணிகள் ஏற்றுமதி செய்யப்பட்டன; தங்கம், மது, கண்ணாடி போன்றவை இறக்குமதி ஆயின.⁶ அரிக்கமேடு போன்ற இடங்களில் கிடைத்த ரோமானிய நாணயங்களும், பொருட்களும் இதற்குச் சான்றுகளாகும்.³⁰
• முக்கிய வரலாற்று ஆதாரங்கள் (Key Historical Sources):

 

சங்க கால வரலாற்றை மீட்டுருவாக்கம் செய்யப் பலதரப்பட்ட சான்றுகள் உதவுகின்றன:

• இலக்கியச் சான்றுகள்: எட்டுத்தொகை, பத்துப்பாட்டு ஆகிய சங்க இலக்கியங்கள் முதன்மையானவை.²⁸ இவை அக்கால அரசியல், சமூகம், பண்பாடு குறித்த நேரடித் தகவல்களைத் தருகின்றன.¹⁶
• கல்வெட்டுச் சான்றுகள்: தமிழகத்தின் பல்வேறு குகைகளிலும், பாறைகளிலும் காணப்படும் தமிழ்-பிராமி கல்வெட்டுகள் (கி.மு. 3 ஆம் நூற்றாண்டு முதல்) மிக முக்கியமானவை.²⁹ மாங்குளம், புகழூர், ஜம்பை, சித்தன்னவாசல் போன்ற இடங்களில் கிடைத்த கல்வெட்டுகள் மன்னர்கள், வணிகர்கள், துறவிகள், தானங்கள் பற்றிய செய்திகளைக் கூறுகின்றன.³¹ அசோகரின் கல்வெட்டுகளும் தென்னிந்திய அரசுகளைப் பற்றிக் குறிப்பிடுகின்றன.²⁹
• தொல்லியல் சான்றுகள்: ஆதிச்சநல்லூர் (முதுமக்கள் தாழிகள், இரும்புப் பொருட்கள்), கீழடி (செங்கல் கட்டுமானங்கள், நகர நாகரிகச் சின்னங்கள், தமிழ்-பிராமி எழுத்துப் பொறித்த மட்பாண்டங்கள்), அரிக்கமேடு (ரோமானியத் தொடர்புக்கான சான்றுகள், தொழிற்கூடங்கள்), கொடுமணல் (தொழிற்கூடங்கள், மணிகள்) போன்ற இடங்களில் மேற்கொள்ளப்பட்ட அகழாய்வுகள் சங்க கால வாழ்வியலுக்கு உறுதியான சான்றுகளை வழங்குகின்றன.³⁰
• நாணயவியல் சான்றுகள்: சங்க கால மூவேந்தர்கள் வெளியிட்ட நாணயங்கள் (மீன், புலி, வில் சின்னங்களுடன்), ரோமானிய நாணயங்கள் ஆகியவை பொருளாதார மற்றும் அரசியல் நிலவரங்களை அறிய உதவுகின்றன.³⁰
• வெளிநாட்டவர் குறிப்புகள்: பெரிப்ளஸ் ஆப் எரித்ரயன் சீ (கி.பி. 1 ஆம் நூற்றாண்டு), பிளினி (கி.பி. 1 ஆம் நூற்றாண்டு), தாலமி (கி.பி. 2 ஆம் நூற்றாண்டு) ஆகியோரின் குறிப்புகள் தமிழகத் துறைமுகங்கள், வணிகப் பொருட்கள், கடல் வழிகள் பற்றிப் பேசுகின்றன.²⁹ இலங்கையின் மகாவம்சம் போன்ற நூல்களும் சில தகவல்களைத் தருகின்றன.²⁹

4. தொல்காப்பியம்: காலத்தின் கண்ணாடி (Tolkappiyam: Mirror of its Time)

• சங்க காலச் சமூகத்தைப் பிரதிபலித்ததா? அல்லது இலக்கணம் வகுத்ததா? (Reflecting or Prescribing for Sangam Society?):

தொல்காப்பியம் அது தோன்றிய காலத்துச் சமூகத்தைப் பிரதிபலித்ததா அல்லது அந்தச் சமூகத்திற்கான இலக்கணத்தை வகுத்ததா என்பது ஒரு நுட்பமான கேள்வி. தொல்காப்பியர் தனது நூலில் பல இடங்களில் தனக்கு முந்தைய இலக்கண ஆசிரியர்களையும், புலவர் மரபுகளையும் சுட்டுகிறார் ("என்மனார் புலவர்", "மொழிப", "தொன்மொழிப் புலவர்").¹ இது, அவர் அக்காலத்தில் நிலவிய மொழி, இலக்கிய, மற்றும் சமூக மரபுகளை அறிந்திருந்தார் என்பதையும், அவற்றைத் தொகுத்து, முறைப்படுத்தி இலக்கணமாக வடித்திருக்கலாம் என்பதையும் காட்டுகிறது.² குறிப்பாக, பொருளதிகாரத்தில் விளக்கப்படும் அகத்திணை, புறத்திணை ஒழுக்கங்களும், திணைக் கோட்பாடும் சங்க இலக்கியங்களில் பரவலாகக் காணப்படும் கருப்பொருட்களுடனும், வாழ்க்கை முறைகளுடனும் நெருங்கிய தொடர்பு கொண்டுள்ளன.¹⁷ இது தொல்காப்பியம் அக்கால வாழ்வின் பிரதிபலிப்பாகச் செயல்பட்டது என்பதை வலுப்படுத்துகிறது.

மறுபுறம், இலக்கண நூலின் இயல்பே விதிகளை வகுப்பதும், ஒரு சீர்மையை ஏற்படுத்துவதும் ஆகும். தொல்காப்பியம், தமிழ் மொழியின் செம்மையான பயன்பாட்டிற்கும், உயரிய இலக்கியப் படைப்பிற்கும், நெறிசார்ந்த வாழ்க்கை முறைக்கும் வழிகாட்டும் விதிகளை வகுத்திருக்கவும் (prescriptive) கூடும். சில தொல்காப்பிய விதிகள் சங்க இலக்கியங்களில் குறைவாகக் காணப்படுவதோ அல்லது சிற்சில வேறுபாடுகளுடன் காணப்படுவதோ ¹ இந்த ஊகத்தை ஆதரிக்கிறது. ஒருவேளை, தொல்காப்பியம் நடைமுறையில் இருந்த பல்வேறு வழக்குகளிலிருந்து சிறந்தவற்றைத் தேர்ந்தெடுத்து, ஒரு 'இலட்சிய' வடிவத்தை (ideal type) முன்வைக்க முற்பட்டிருக்கலாம். அதாவது, எது சீரிய இலக்கியத்திற்கும், பண்பட்ட வாழ்விற்கும் ஏற்றது என்று வரையறை செய்திருக்கலாம். இதன் கால நிர்ணயமும் இந்தக் கேள்வியோடு தொடர்புடையது. தொல்காப்பியம் சங்க காலத்திற்குச் சற்று முந்தையதாகக் கருதப்பட்டால், அது பிற்கால சங்க இலக்கியத்திற்கு ஒரு வழிகாட்டியாக அமைந்திருக்க வாய்ப்புள்ளது. அது சங்க காலத்திற்குச் சமகாலத்ததாகவோ அல்லது சற்றுப் பிந்தையதாகவோ இருப்பின், அது நிலவிய மரபுகளைத் தொகுத்து விதிகளாக்கியதாக (descriptive/codifying)க் கருதலாம். எனவே, தொல்காப்பியம் என்பது அக்காலத்தைப் பிரதிபலிக்கும் கண்ணாடியாகவும், அதே சமயம் எதிர்காலத்திற்கான வழிகாட்டியாகவும் இரட்டைப் பங்கு ஆற்றியிருக்கக் கூடும்.

• தொல்காப்பியத்தில் சமூக நெறிகள், அரசு, நம்பிக்கைகள் (Evidence of Social Norms, Governance, Beliefs in Tolkappiyam):

தொல்காப்பியம், இலக்கண விதிகளை விளக்கும்போதும், இலக்கிய நெறிகளை வகுக்கும்போதும், அக்காலச் சமூகத்தின் பல்வேறு கூறுகளைப் பற்றிய தகவல்களை இயல்பாகவே பதிவு செய்துள்ளது.

• சமூக நெறிகள்: பொருளதிகாரம், குறிப்பாக அகத்திணை, புறத்திணை இயல்கள், அக்காலச் சமூக நெறிகளை விரிவாகப் பேசுகின்றன. இல்வாழ்க்கையின் சிறப்பு, களவு மற்றும் கற்பு ஒழுக்கங்கள், தலைவன்-தலைவியின் கடமைகள், தோழியின் பங்கு, விருந்தோம்பலின் முக்கியத்துவம் ³, பெண்களின் கற்புநெறி, அவர்களின் அச்சம், மடம், நாணம், பயிர்ப்பு போன்ற பண்புகள் ஆகியவை குறிப்பிடப்படுகின்றன. அதே சமயம், சமூகத்தில் நிலவிய படிநிலைகள் குறித்த சில குறிப்புகளும் காணப்படுகின்றன. நச்சினார்க்கினியர் போன்ற உரையாசிரியர்கள், 'மறையோர் தேஎத்து மன்றல் எட்டு', 'பாங்கன் என்பவன் பார்ப்பான்' என விளக்கும் இடங்கள் ² பிற்காலச் சமூக அமைப்பின் தாக்கத்தைக் காட்டுகின்றனவா அல்லது மூல நூலிலேயே அத்தகைய கருத்துக்கள் உள்ளனவா என்பது ஆய்வுக்குரியது. இருப்பினும், மனுதர்மம் குறிப்பிடும் 'சூத்திரர்' என்ற பிரிவு தொல்காப்பியத்தில் நேரடியாகக் காணப்படவில்லை என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.²⁵ இது அக்காலத் தமிழ்ச் சமூகத்தின் தனித்தன்மையைக் காட்டலாம்.
• அரசு: புறத்திணையியலில் போர் முறைகள் (வெட்சி முதல் பாடாண் வரை), அரசர்களின் கடமைகள், வீரம், கொடை போன்றவை விரிவாகப் பேசப்படுகின்றன. இது அக்கால அரசியல் மற்றும் போர் நெறிகளைப் புரிந்துகொள்ள உதவுகிறது. அரசன், அமைச்சர், அவை போன்ற நிர்வாகக் கூறுகள் பற்றிய நேரடிக் குறிப்புகள் குறைவாக இருப்பினும், புறத்திணைச் சூழல்கள் மூலம் அவற்றின் செயல்பாடுகளை உய்த்துணர முடிகிறது.
• நம்பிக்கைகள்: தொல்காப்பியம் அக்கால மக்களின் சமய நம்பிக்கைகள் குறித்தும் சில தகவல்களைத் தருகிறது. அகத்திணையியலில் திணைக்குரிய தெய்வங்களாக மாயோன் (முல்லை), சேயோன் (குறிஞ்சி), வேந்தன் (மருதம்), வருணன் (நெய்தல்) ஆகியோர் குறிப்பிடப்படுகின்றனர்.³⁴ இது திணைசார்ந்த இயற்கை வழிபாட்டைக் காட்டுகிறது. மேலும், ஊழ்வினைக் கொள்கை, நிலையாமை பற்றிய கருத்துக்கள், பேய் போன்ற அமானுஷ்ய சக்திகள் மீதான நம்பிக்கை ஆகியவை இருந்ததற்கான குறிப்புகள் உள்ளதாக ஆய்வாளர்கள் கருதுகின்றனர்.³⁵ உலகம் ஐம்பூதங்களால் ஆனது என்றஅறிவியல் சார்ந்த உலகப் பார்வையும் இதில் இடம்பெற்றுள்ளது.¹⁸

தொல்காப்பியத்தில் காணப்படும் சில வடமொழிச் சொற்கள் அல்லது கருத்துக்கள் (எ.கா: ஐந்திரம் பற்றிய குறிப்பு, எட்டுவகை மணம்) ¹, அக்காலத் தமிழகம் பிற பண்பாடுகளுடன், குறிப்பாக வட இந்திய மரபுகளுடன், தொடர்பில் இருந்தது என்பதைக் காட்டுகிறது.¹⁴ இது முழுமையான தனிமைப்படுத்தப்பட்ட வளர்ச்சி என்ற கருத்தை மறுபரிசீலனை செய்ய வைக்கிறது. எனினும், தொல்காப்பியம் அடிப்படையில் தமிழ் மரபிலேயே வேரூன்றியுள்ளது என்பதும் அதன் தனித்தன்மைகளைப் பாதுகாப்பதில் முனைப்பு காட்டியுள்ளது என்பதும் ² தெளிவாகிறது.

 

1.       தொல்காப்பியத்திற்குப் பிந்தைய தமிழகம் (சங்கம் மருவிய காலம் / களப்பிரர் / பல்லவர் காலம்: கி.பி. 300 - 700) (Tamil Nadu After Tolkappiyam - Post-Sangam/Kalabhra/Pallava Period: c. 300 CE - 700 CE)

 

• அரசியல் மாற்றங்கள்: களப்பிரர் காலம் ('இருண்ட கால' விவாதம், ஆட்சி முறை) (Political Changes: The Kalabhra Interregnum - 'Dark Age' Debate, Governance):

சங்க காலத்தைத் தொடர்ந்து, தமிழக அரசியல் வரலாற்றில் ஒரு பெரும் மாற்றம் நிகழ்ந்தது. கி.பி. 3 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் இருந்து சுமார் மூன்று நூற்றாண்டுகள் (கி.பி. 250/300 – 575/600) ⁷ களப்பிரர் என்னும் ஒரு புதிய சக்தி தமிழகத்தின் பெரும்பகுதியை ஆட்சி செய்ததாக நம்பப்படுகிறது.

• களப்பிரர் தோற்றம்: இவர்கள் யார், எங்கிருந்து வந்தனர் என்பது குறித்து தெளிவான முடிவுகள் எட்டப்படவில்லை.³⁹ அவர்கள் கர்நாடகப் பகுதியிலிருந்து வந்த வடுகர்கள் ³⁹, தமிழகத்தின் வடபகுதியில் இருந்த கள்வர் அல்லது களவர் என்ற இனக்குழுவினர் ³⁹, வேளாளர் சமூகத்தின் ஒரு பிரிவினர் ⁴¹, முத்தரையர் ³⁹, கள்ளர் மரபினர் ³⁹, அல்லது பழங்குடியினர் ⁴² எனப் பல்வேறு ஊகங்கள் நிலவுகின்றன. அவர்கள் தமிழகத்திற்கு அயலார் என்ற கருத்து பரவலாக உள்ளது.⁴⁰
• ஆட்சிப் பகுதிகள்: களப்பிரர்கள் முதலில் பாண்டிய நாட்டையும், பின்னர் சோழ, சேர நாடுகளையும் கைப்பற்றி ஆண்டதாகக் கூறப்படுகிறது.³⁸ புதுக்கோட்டைப் பகுதியில் கிடைத்த பூலாங்குறிச்சிக் கல்வெட்டு (கி.பி. 442), கோச்சேந்தன் கூற்றன் என்ற களப்பிர அரசன் இப்பகுதியை ஆண்டதைக் குறிப்பிடுகிறது.³⁹ அவர்களின் ஆட்சி காவேரிப் படுகை வரை பரவியிருந்தது.⁴³
• 'இருண்ட காலம்' விவாதம்: களப்பிரர் காலம் தமிழக வரலாற்றின் 'இருண்ட காலம்' (Dark Age) என்று பல வரலாற்றாசிரியர்களால் குறிப்பிடப்படுகிறது.³⁹ இதற்குக் காரணங்களாக, இக்காலம் குறித்த நேரடி வரலாற்றுச் சான்றுகள் மிகவும் குறைவாக இருப்பது ³⁹; பிற்காலப் பல்லவ, பாண்டியக் கல்வெட்டுகள் (குறிப்பாக வேள்விக்குடி செப்பேடு) களப்பிரரை எதிர்மறையாகவும், கொடுங்கோலர்களாகவும், பிராமணர்களுக்கு எதிரானவர்களாகவும் சித்தரிப்பது ⁴³; இக்காலத்தில் தமிழ் மொழி, கலை, பண்பாடு ஆகியவற்றின் வளர்ச்சி குன்றியது ⁸; அவர்கள் பாளி, பிராகிருதம் போன்ற மொழிகளையும், சமணம், பௌத்தம் போன்ற வைதீகமல்லாத சமயங்களையும் ஆதரித்தனர் ⁸ என்பவை முன்வைக்கப்படுகின்றன. ஆனால், இந்த 'இருண்ட காலம்' என்ற கருத்தை மறுத்து, இது ஒரு முக்கியமான மாற்றங்களின் காலம் என வாதிடும் ஆய்வாளர்களும் உள்ளனர். மயிலை சீனி. வேங்கடசாமி போன்றோர் இதை 'விடியற்காலம்' என்றே அழைத்தனர்.⁴⁶ இக்காலத்தில்தான் அறம், பொருள், இன்பம் பேசும் பதினெண் கீழ்க்கணக்கு நூல்கள் பல தோன்றின.³⁹ குறிப்பாக திருக்குறள், நாலடியார் போன்ற நீதி நூல்கள் இக்காலத்தின் கொடைகள். இது 'தமிழ் இலக்கியத்தின் அகஸ்டன் காலம்' என்றும் புகழப்பட்டது.⁴¹ இரட்டைக் காப்பியங்களான சிலப்பதிகாரமும் மணிமேகலையும் இக்காலத்திலோ அல்லது இதன் தொடர்ச்சியாகவோ இயற்றப்பட்டிருக்கலாம் என்ற கருத்தும், அவை சமண, பௌத்த சமயங்களின் செல்வாக்கைக் காட்டுவதும் ³⁹ இக்காலத்தின் இலக்கிய வளத்திற்குச் சான்றாகும். கி.பி. 4 ஆம் நூற்றாண்டில் உறையூரில் வாழ்ந்த பௌத்தத் துறவி புத்ததத்தர், அச்சுத விக்கந்தன் (அச்சுத களப்பாளன்) என்ற களப்பிர மன்னனின் ஆட்சியில் தனது பாளி மொழி நூல்களை இயற்றியதாகக் குறிப்பிடுகிறார்.³⁹ எனவே, 'இருண்ட காலம்' என்பது, ஒருவேளை, பிற்கால சைவ-வைணவ ஆதிக்கத்தின் பார்வையில் எழுதப்பட்ட ஒருதலைபட்சமான (biased) சித்தரிப்பாக இருக்கலாம்.⁴⁶ போதிய சான்றுகள் இல்லாததால் ஏற்பட்ட தகவல் வெற்றிடமே (lack of information) 'இருள்' என்று உருவகப்படுத்தப்பட்டிருக்கலாம்.
• ஆட்சி முறை: பூலாங்குறிச்சிக் கல்வெட்டு, களப்பிரர் கால நிர்வாகப் பிரிவுகள், வரி விதிப்பு முறைகள் பற்றி சில தகவல்களைத் தருகிறது.³⁹ அவர்களின் ஆட்சி முறை பரவலாக்கப்பட்ட ஒன்றாக இருந்திருக்கலாம் என்றும் கருதப்படுகிறது.⁵⁰

ஆகவே, களப்பிரர் காலத்தை முற்றிலும் 'இருண்ட காலம்' என்று முத்திரை குத்துவதற்குப் பதிலாக, அது சங்க காலத்திற்கும் பல்லவர் காலத்திற்கும் இடைப்பட்ட ஒரு முக்கியமான 'இடைமாறு காலம்' (Transitional Period) என்று கருதுவதே வரலாற்று நோக்கில் பொருத்தமானதாகத் தெரிகிறது. இக்காலத்தில் பழைய அரசியல், சமூக அமைப்புகள் சிதைந்து, புதிய சக்திகள், புதிய சமயக் கருத்துக்கள், புதிய இலக்கிய வடிவங்கள் தோன்றின. இது பிற்கால பல்லவ-பாண்டிய எழுச்சிக்கும், பக்தி இயக்கத்தின் தோற்றத்திற்கும் ஒரு பின்புலத்தை உருவாக்கியது.

• பல்லவர் எழுச்சியும் தொடர் அரசியல் நிலைகளும் (Rise of Pallavas and Subsequent Politics):

கி.பி. 6 ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியில், வடக்கில் பல்லவர்களும் தெற்கில் பாண்டியர்களும் வலிமை பெறத் தொடங்கினர். பல்லவ மன்னன் சிம்மவிஷ்ணு (கி.பி. 575-600) காஞ்சிபுரத்தைத் தலைநகராகக் கொண்டு தொண்டை மண்டலத்தில் தனது ஆட்சியை நிலைநிறுத்தி, களப்பிரரைத் தோற்கடித்ததாகக் கூறப்படுகிறது.⁴² அதே காலத்தில், பாண்டிய மன்னன் கடுங்கோன் (கி.பி. 590-620) மதுரையைக் கைப்பற்றி, களப்பிரர் ஆட்சியை முடிவுக்குக் கொண்டுவந்ததாக வேள்விக்குடிச் செப்பேடு குறிப்பிடுகிறது.⁴³

இதன் பின்னர், தமிழக அரசியல் களத்தில் பல்லவர்களும் பாண்டியர்களும் முக்கிய சக்திகளாக உருவெடுத்தனர். பல்லவர்கள் காஞ்சியைத் தலைநகராகக் கொண்டு வட தமிழகத்தையும், பாண்டியர்கள் மதுரையைத் தலைநகராகக் கொண்டு தென் தமிழகத்தையும் ஆண்டனர். இவர்களுக்குள் தொடர்ந்து அதிகாரப் போட்டிகளும், போர்களும் நிகழ்ந்தன. இக்காலகட்டத்தில், பாதாமி சாளுக்கியர்களும் ஒரு முக்கிய அரசியல் சக்தியாக விளங்கினர். பல்லவர்கள் ஆரம்பத்தில் பிராகிருத மொழியையும் ⁸, பின்னர் சமஸ்கிருதத்தையும் ஆதரித்தனர். காலப்போக்கில் தமிழ் மொழிக்கும் இலக்கியத்திற்கும் முக்கியத்துவம் அளித்தனர்.

• சமூக மாற்றங்கள்: சமூகக் கட்டமைப்பில் ஏற்பட்ட தாக்கம், புதிய சமய இயக்கங்கள் (Social Transformations: Impact on Social Structure, New Religious Movements):

களப்பிரர் காலத்தில் சமணம் மற்றும் பௌத்த சமயங்கள் பெற்ற ஆதரவு ³⁹, பாரம்பரிய வைதீக சமூக அமைப்பில் சில தாக்கங்களை ஏற்படுத்தியிருக்கலாம். பிராமணர்களின் செல்வாக்கு சற்றுக் குறைந்திருக்கலாம் அல்லது சவாலுக்கு உள்ளாகியிருக்கலாம்.⁴² இது குறித்த தெளிவான சான்றுகள் இல்லாவிட்டாலும், பிற்கால பக்தி இயக்கத்தின் தீவிரமான சமண-பௌத்த எதிர்ப்பு இதை மறைமுகமாக உணர்த்துகிறது.

பல்லவர் காலத்தில், இந்து சமயம், குறிப்பாக சைவம் மற்றும் வைணவம், பெரும் புத்துயிர் பெற்றன. இது 'பக்தி இயக்கம்' என அறியப்பட்டது.³⁴ இந்த இயக்கம் சமூகத்தின் பல்வேறு மட்டங்களிலும் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது. மன்னர்கள் மற்றும் மேட்டுக்குடியினர் பக்தி இயக்கத்தை ஆதரித்தனர். கோயில்கள் சமூக, பொருளாதார, பண்பாட்டு மையங்களாக உருவெடுக்கத் தொடங்கின. சாதி அமைப்பு இக்காலத்தில் மேலும் வலுப்பெற்றிருக்கலாம் எனக் கருதப்படுகிறது. இருப்பினும், பக்தி இயக்கம் சில அடித்தட்டு சமூகத்தினரையும் (நாயன்மார்கள், ஆழ்வார்களில் சிலர்) உள்ளடக்கியிருந்தது ⁵¹, ஆனால் அதன் ஒட்டுமொத்தத் தன்மை பெரும்பாலும் நிலவுடைமைச் சமூகத்தின் வெளிப்பாடாகவே அமைந்தது.⁵¹

• பண்பாட்டு வளர்ச்சி: பதினெண்கீழ்க்கணக்கு, பக்தி இயக்கம் (நாயன்மார்கள், ஆழ்வார்கள்), கோயில் கட்டுமானம், சமய நடைமுறை மாற்றங்கள் (Cultural Evolution: Pathinenkeezhkanakku, Bhakti Movement, Temple Architecture, Religious Shifts):
• இலக்கியம்:
• பதினெண் கீழ்க்கணக்கு: சங்கம் மருவிய காலத்தில் (பெரும்பாலும் களப்பிரர் காலம்) தோன்றிய 18 நூல்களின் தொகுப்பு இது.³⁹ இவற்றில் பெரும்பாலானவை (11 நூல்கள்) அறநெறிகளையும், வாழ்வியல் நீதிகளையும் போதிப்பவை (எ.கா: திருக்குறள், நாலடியார், நான்மணிக்கடிகை, திரிகடுகம், பழமொழி நானூறு, சிறுபஞ்சமூலம், ஏலாதி, முதுமொழிக்காஞ்சி, ஆசாரக்கோவை, இன்னா நாற்பது, இனியவை நாற்பது).⁴⁷ ஆறு நூல்கள் அகப்பொருள் பற்றியவை (கார் நாற்பது, ஐந்திணை ஐம்பது, ஐந்திணை எழுபது, திணைமொழி ஐம்பது, திணைமாலை நூற்றைம்பது, கைந்நிலை).⁴⁷ ஒன்று (களவழி நாற்பது) புறப்பொருள் பற்றியது.⁴⁷ இவை பெரும்பாலும் வெண்பா யாப்பில், சுருக்கமான அடிகளில் அமைந்தவை.⁴⁷ சங்க இலக்கியங்களின் அக, புற வருணனைகளிலிருந்து வேறுபட்டு, நேரடியாக அறக்கருத்துக்களை வலியுறுத்தும் போக்கைக் காட்டுகின்றன. இவற்றுள் 'ஆசாரக்கோவை' வைதீகச் சார்புடையதாகக் காணப்படுவது ⁴⁸ இக்காலத்தின் பன்முகத்தன்மையைக் காட்டுகிறது.
• பக்தி இலக்கியம்: பல்லவர் காலத்தில் (கி.பி. 7 ஆம் நூற்றாண்டு முதல்) பக்தி இயக்கம் செழித்தது. சைவ சமய அடியார்களான நாயன்மார்கள் (குறிப்பாக திருஞானசம்பந்தர், திருநாவுக்கரசர் (அப்பர்), சுந்தரர்) ஆயிரக்கணக்கான தேவாரப் பதிகங்களை இசையோடு பாடினர்.⁵² மாணிக்கவாசகர் திருவாசகம், திருக்கோவையார் ஆகியவற்றை இயற்றினார்.⁵³ வைணவ அடியார்களான ஆழ்வார்கள் (முதல் மூன்று ஆழ்வார்கள் - பொய்கை, பூதம், பேய் தொடங்கி நம்மாழ்வார், திருமங்கையாழ்வார் வரை 12 பேர்) நாலாயிர திவ்வியப் பிரபந்தம் என்ற தொகுப்பை உருவாக்கினர்.⁵² இந்த இலக்கியங்கள் உணர்ச்சிபூர்வமான பக்தியை முன்னிறுத்தியதோடு, தமிழ் மொழியை பக்தி ஊடகமாகப் பயன்படுத்தி, சமயக் கருத்துக்களைப் பரப்பின.⁵⁵
• கலை மற்றும் கட்டடக்கலை: பல்லவர் காலம் தமிழகக் கோயில் கட்டடக்கலையின் ஒரு புதிய அத்தியாயத்தைத் தொடங்கியது. முதலாம் மகேந்திரவர்மன் குடைவரைக் கோயில்களை அறிமுகப்படுத்தினான். பின்னர் அவனது வாரிசுகள் காலத்தில் ஒற்றைக்கல் ரதங்கள் (மாமல்லபுரம்), கட்டுமானக் கோயில்கள் (கற்றளிகள் - எ.கா: மாமல்லபுரம் கடற்கரைக் கோயில், காஞ்சி கைலாசநாதர் கோயில்) உருவாக்கப்பட்டன. சிற்பக்கலையும் வியத்தகு வளர்ச்சியை அடைந்தது.
• சமய மாற்றங்கள்: களப்பிரர் காலத்தில் செல்வாக்குப் பெற்றிருந்த சமணமும் பௌத்தமும் பல்லவர் காலத்தில் படிப்படியாகத் தங்கள் வீச்சை இழந்தன.³⁴ சைவம், வைணவம் அரச ஆதரவுடன் முக்கிய சமயங்களாக வளர்ந்தன. பக்தி இயக்கம், வேள்விகள் போன்ற சடங்குகளை விட, இறைவன் மீது அன்பு செலுத்தி, அவனது புகழைப் பாடி வழிபடும் முறையை முன்னிறுத்தியது.⁵⁵ கோயில்கள் வழிபாட்டு மையங்களாக மட்டுமின்றி, கல்வி, கலை, சமூக மையங்களாகவும் விளங்கத் தொடங்கின.
• முக்கிய வரலாற்று ஆதாரங்கள் (Key Historical Sources):

இக்காலகட்டத்தைப் பற்றி அறிய உதவும் சான்றுகள்:

• இலக்கியச் சான்றுகள்: பதினெண் கீழ்க்கணக்கு நூல்கள் ⁴⁷, பக்தி இலக்கியங்கள் (தேவாரம், நாலாயிர திவ்வியப் பிரபந்தம், திருவாசகம்) ⁵³, பிற்கால இலக்கியங்களான பெரியபுராணம் ³⁹, மற்றும் இலக்கண உரைகள்.
• கல்வெட்டுச் சான்றுகள்: களப்பிரர் காலத்தைச் சேர்ந்த பூலாங்குறிச்சிக் கல்வெட்டு.³⁹ பல்லவ மன்னர்கள் (மகேந்திரவர்மன், நரசிம்மவர்மன், நந்திவர்மன் போன்றோர்) வெளியிட்ட கல்வெட்டுகளும் செப்பேடுகளும் (எ.கா: காசக்குடி, பட்டட்டாள்மங்கலம்).⁴⁵ பாண்டியர்களின் வேள்விக்குடிச் செப்பேடு.⁴³ சாளுக்கியர் கல்வெட்டுகள்.
• தொல்லியல் சான்றுகள்: பல்லவர் காலக் குடைவரைகள், ஒற்றைக்கல் ரதங்கள், கட்டுமானக் கோயில்கள், சிற்பங்கள், ஓவியங்கள் (சித்தன்னவாசல்).
• நாணயவியல் சான்றுகள்: களப்பிரர் கால நாணயங்கள் (சில கிடைத்துள்ளன, பிராமி எழுத்துக்களுடன்) ⁴³, பல்லவர் கால நாணயங்கள்.
• வெளிநாட்டவர் குறிப்புகள்: சீனப் பயணி யுவான் சுவாங் (கி.பி. 7 ஆம் நூற்றாண்டு) காஞ்சிபுரம், மற்றும் தமிழகத்தின் பிற பகுதிகள் பற்றியும், அங்கு நிலவிய பௌத்தம் பற்றியும் குறிப்புகளை விட்டுச் சென்றுள்ளார்.³⁴

பக்தி இயக்கம் என்பது வெறும் சமய மறுமலர்ச்சி என்பதைத் தாண்டி, ஒரு சமூக-அரசியல் பரிமாணத்தையும் கொண்டிருந்தது. அது சமணம், பௌத்தம் போன்ற போட்டி சமயங்களின் செல்வாக்கைக் குறைத்து ³⁴, சைவம் மற்றும் வைணவத்தை முன்னிறுத்தியதன் மூலம், புதிதாக எழுச்சி பெற்ற பல்லவ, பாண்டிய அரசுகளின் ஆட்சிக்கு ஒரு கருத்தியல் அடிப்படையையும், ஏற்புடைமையையும் (legitimization) வழங்கியது.⁵¹ தமிழ் மொழியைப் பக்திப் பாடல்களின் ஊடகமாகப் பரவலாகப் பயன்படுத்தியதன் மூலம் ⁵³, அது மக்களின் உணர்வுகளுடன் நேரடியாகத் தொடர்பு கொண்டதுடன், சமஸ்கிருதம் மற்றும் பிராகிருதத்தின் மேலாதிக்கத்திற்கு ஒரு சமநிலையையும் உருவாக்கியது. இது தமிழகத்தின் பண்பாட்டு மற்றும் அரசியல் வரலாற்றில் ஒரு திருப்புமுனையாக அமைந்தது.

6. தொடர்ச்சியும் மாற்றமும்: ஓர் ஒப்பீட்டு ஆய்வு (Continuity and Change: A Comparative Analysis)

தொல்காப்பியத்திற்கு முந்தைய சங்க காலத்திற்கும், பிந்தைய சங்கம் மருவிய/களப்பிரர்/பல்லவர் காலத்திற்கும் இடையே தமிழகத்தின் சமூகம், அரசு, மற்றும் பண்பாட்டில் பல குறிப்பிடத்தக்க மாற்றங்கள் நிகழ்ந்தன. அதே சமயம், சில மரபுகள் தொடர்ந்தும் வந்தன. இந்தத் தொடர்ச்சிகளையும் மாற்றங்களையும் ஒப்பிடுவதன் மூலம், அக்காலகட்டத் தமிழகத்தின் பரிணாம வளர்ச்சியைப் புரிந்துகொள்ள முடியும்.

• இரு காலக்கட்டங்களின் அரசு, சமூகம், சமயம், பண்பாடு ஒப்பீடு (Comparison of Governance, Society, Religion, Culture):

கீழ்க்காணும் அட்டவணை இரு காலக்கட்டங்களுக்கு இடையிலான முக்கிய வேறுபாடுகளையும் ஒற்றுமைகளையும் சுருக்கமாகக் காட்டுகிறது:

அம்சம் (Feature)	தொல்காப்பியத்திற்கு முந்தைய காலம் (சங்க காலம்: கி.மு. 600 - கி.பி. 300)	தொல்காப்பியத்திற்குப் பிந்தைய காலம் (சங்கம் மருவிய/களப்பிரர்/பல்லவர் தொடக்கம்: கி.பி. 300 - 700)
அரசு முறை (Governance)	மூவேந்தர் (சேர, சோழ, பாண்டியர்), குறுநில மன்னர்கள் (வேளிர்); பரவலாக்கப்பட்ட அதிகாரம் 6	களப்பிரர் ஆட்சி (மத்திய காலம், தெளிவற்ற அமைப்பு) 39; பின்னர் பல்லவர், பாண்டியர் எழுச்சி; மையப்படுத்தப்பட்ட முடியாட்சி வலுப்பெறல் 40
சமூக அமைப்பு (Social Structure)	திணைசார் சமூகம் (குறிஞ்சி, முல்லை, மருதம், நெய்தல், பாலை); தொழில் அடிப்படையிலான பிரிவுகள் 16; இறுக்கமற்ற சமூக அடுக்குகள் (?)	திணைசார் அமைப்பு மறையத் தொடங்குதல் (?); சாதி அமைப்பு வலுப்பெற்றதாகக் கருதப்படுதல்; நகரமயமாக்கல் அதிகரிப்பு; கோயில் மையச் சமூகம் உருவாகுதல்.
சமயம் (Religion)	இயற்கை வழிபாடு, திணைசார் தெய்வங்கள் (மாயோன், சேயோன், வேந்தன், வருணன், கொற்றவை) 6; நடுகல் வழிபாடு; சிவன், திருமால் வழிபாடு; சமண, பௌத்த தடயங்கள் குறைவு; சகிப்புத்தன்மை.	களப்பிரர் காலத்தில் சமணம், பௌத்தம் செல்வாக்கு பெறுதல் 39; பல்லவர் காலத்தில் பக்தி இயக்கம் (சைவம், வைணவம்) எழுச்சி 34; சமயப் போட்டிகள்; கோயில் வழிபாடு முக்கியத்துவம் பெறுதல்.
இலக்கியம் (Literature)	சங்க இலக்கியம் (எட்டுத்தொகை, பத்துப்பாட்டு); அகம், புறம் சார்ந்த பாடல்கள்; ஆசிரியப்பா, வஞ்சிப்பா போன்ற பாக்கள் 28	பதினெண் கீழ்க்கணக்கு நூல்கள் (நீதி, அறம் முக்கியத்துவம்) 47; பக்தி இலக்கியம் (தேவாரம், திவ்வியப் பிரபந்தம்) 53; வெண்பா, விருத்தம் போன்ற பாக்கள்; சமஸ்கிருத, பிராகிருதத் தாக்கம்.
பொருளாதாரம் (Economy)	வேளாண்மை அடிப்படை; கைவினை, நெசவு, முத்து குளித்தல்; உள்நாட்டு, வெளிநாட்டு வணிகம் (ரோம்) சிறப்பு 6	வேளாண்மை தொடர்ந்த முக்கியத்துவம்; வணிகக் குழுக்கள் (guilds) உருவாகுதல் (?); கோயில் சார்ந்த பொருளாதாரம் வளர்தல்.
கலை & கட்டடக்கலை (Art & Arch.)	இசை, நடனம் (பாணர், விறலியர்) 26; மட்பாண்டக் கலை, மணிகள்; பெரிய கட்டுமானங்கள் குறைவு (?)	பல்லவர் காலத்தில் குடைவரைக் கோயில்கள், கற்றளிகள், சிற்பக்கலை சிறப்பு 34; கோயில் சார்ந்த கலைகள் வளர்ச்சி.

• நீடித்த மரபுகள் மற்றும் குறிப்பிடத்தக்க மாற்றங்கள் (Enduring Traditions and Significant Shifts):
• தொடர்ச்சி (Continuity): தமிழ் மொழி தொடர்ந்து இலக்கியம் மற்றும் நிர்வாகத்தில் முக்கிய மொழியாக நீடித்தது, அதன் வடிவங்களும் பயன்பாடுகளும் மாறினாலும். வேளாண்மை தொடர்ந்து பொருளாதாரத்தின் முதுகெலும்பாக இருந்தது. காதல் (அகம்) மற்றும் வீரம்/சமூகம் (புறம்) சார்ந்த சில அடிப்படை வாழ்வியல் கருத்தாக்கங்கள் புதிய வடிவங்களில் தொடர்ந்தன. விருந்தோம்பல் போன்ற சமூக விழுமியங்கள் தொடர்ந்து வலியுறுத்தப்பட்டன.
• மாற்றங்கள் (Shifts): அரசியல் அதிகார மையங்கள் மூவேந்தர்களிடமிருந்து களப்பிரர் வழியாகப் பல்லவர்களுக்கும் பாண்டியர்களுக்கும் மாறின; ஆட்சி முறை மேலும் மையப்படுத்தப்பட்டது. சமய வாழ்வில் பெரும் புரட்சி ஏற்பட்டது; இயற்கை வழிபாட்டிலிருந்து பக்தி மார்க்கம் சார்ந்த கோயில் வழிபாட்டிற்கு முக்கியத்துவம் மாறியது; சமணம், பௌத்தம் செல்வாக்கு பெற்றுப் பின் வீழ்ச்சியடைந்தன; சைவம், வைணவம் ஓங்கின. இலக்கியத்தின் கருப்பொருட்கள் அக/புற வருணனைகளிலிருந்து நீதி போதனைக்கும், பின்னர் தீவிர பக்திக்கும் மாறின; பா வடிவங்களும் மாறின. கோயில் கட்டடக்கலை மற்றும் சிற்பக்கலை புதிய உச்சங்களை எட்டியது. சமூக அமைப்பில் சாதி முறையின் தாக்கம் அதிகரித்திருக்கலாம்.

7. தொல்காப்பியத்தின் தாக்கம் மற்றும் மரபு (Tolkappiyam's Impact and Legacy)

• பிற்காலத் தமிழ் இலக்கணம் மற்றும் இலக்கியத்தில் தாக்கம் (Influence on Later Tamil Grammar and Literature):

தொல்காப்பியத்தின் தாக்கம் அதன் காலத்தோடு நின்றுவிடவில்லை. அது தமிழ் இலக்கண, இலக்கிய மரபில் ஒரு நீடித்த, ஆழமான செல்வாக்கைச் செலுத்தியுள்ளது.

• பிற்காலத்தில் தோன்றிய இலக்கண நூல்கள், குறிப்பாகப் பவணந்தி முனிவரின் நன்னூல் போன்றவை, தொல்காப்பியத்தை முதல் நூலாகக் கொண்டு, அதன் வழிநூல்களாகவோ அல்லது அதன் கருத்துக்களை விவாதிக்கும் நூல்களாகவோ அமைந்தன.⁴ தொல்காப்பியத்தின் இலக்கணக் கலைச்சொற்களும், பாகுபாடுகளும் தொடர்ந்து பயன்படுத்தப்பட்டன.
• தொல்காப்பியத்தின் பொருளதிகாரம் வகுத்த அகம், புறம் என்ற பாகுபாடும், திணைக் கோட்பாடுகளும் சங்க இலக்கியங்களுக்குப் பிறகு தோன்றிய இலக்கியங்களிலும் பெரும் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தின. திருக்குறள் அறத்துப்பால், பொருட்பால், காமத்துப்பால் எனப் பகுக்கப்பட்டிருப்பதிலும், குறிப்பாகக் காமத்துப்பாலில் அகத்திணை மரபுகள் பின்பற்றப்பட்டிருப்பதிலும் தொல்காப்பியத்தின் தாக்கம் புலப்படுகிறது.²⁴ சிலப்பதிகாரம், மணிமேகலை போன்ற காப்பியங்களிலும் ⁵⁷, பிற்காலச் சிற்றிலக்கியங்களான கோவை, தூது ⁵⁸, உலா போன்றவற்றிலும் அக, புற மரபுகள் எடுத்தாளப்பட்டுள்ளன.
• தொல்காப்பியத்தின் செய்யுளியல் மற்றும் யாப்பிலக்கணக் கோட்பாடுகள், பிற்காலப் பா வடிவங்களான வெண்பா, விருத்தம் போன்றவற்றின் வளர்ச்சிக்கும், யாப்பருங்கலம், யாப்பருங்கலக்காரிகை போன்ற யாப்பிலக்கண நூல்களின் தோற்றத்திற்கும் அடிப்படையாக அமைந்தன.⁴
• தொல்காப்பியத்திற்கு எழுதப்பட்ட உரைகள் (இளம்பூரணர், சேனாவரையர், பேராசிரியர், நச்சினார்க்கினியர், தெய்வச்சிலையார், கல்லாடனார்) அதன் நுட்பமான பொருளை விளக்கியதோடு, அதன் மீதான விவாதங்களையும், அதன் தாக்கத்தையும் மேலும் விரிவுபடுத்தின.² எனினும், பிற்கால உரையாசிரியர்கள், குறிப்பாக நச்சினார்க்கினியர், சில இடங்களில் தொல்காப்பிய நூற்பாக்களுக்கு வடமொழி மரபுகளை ஒட்டியும், தங்கள் காலத்துச் சமூகச் சூழலுக்கு ஏற்பவும் பொருள் கொண்டது ², மூல நூலின் உண்மையான கருத்தைப் புரிந்துகொள்வதில் சில சிக்கல்களையும் ஏற்படுத்தியுள்ளது. இது தொல்காப்பியத்தின் நேரடித் தாக்கமா அல்லது உரையாசிரியரின் காலத்தின் பிரதிபலிப்பா என்பதை ஆய்ந்து அறிய வேண்டியுள்ளது.
• தமிழர் பண்பாட்டு அடையாளத்தை வடிவமைத்ததில் பங்கு (Role in Shaping Tamil Cultural Identity):

தொல்காப்பியம், ஒரு இலக்கண நூலாக மட்டுமின்றி, தமிழர் பண்பாட்டு அடையாளத்தை வடிவமைப்பதிலும் முக்கியப் பங்காற்றியுள்ளது.

• இது தமிழின் தொன்மையையும், அதன் செழுமையான இலக்கண, இலக்கிய மரபையும் பறைசாற்றும் ஒரு அடிப்படை ஆவணமாகக் கருதப்படுகிறது.²
• தொல்காப்பியம் வரையறுத்த அகம், புறம் சார்ந்த வாழ்வியல் நெறிகள், திணைசார்ந்த உலகப் பார்வை, காதல், வீரம், அறம், கொடை போன்ற விழுமியங்கள் ஆகியவை தமிழர் பண்பாட்டின் தனித்துவமான கூறுகளாக முன்னிறுத்தப்படுகின்றன.³
• வரலாற்றின் வெவ்வேறு காலகட்டங்களில், பிற பண்பாடுகளின் தாக்கங்களுக்கு மத்தியிலும், தமிழின் தனித்தன்மையையும், அதன் மரபுகளையும் காத்து நிற்பதற்கான ஒரு கருத்தியல் சான்றாகவும், அரணாகவும் தொல்காப்பியம் விளங்கி வந்துள்ளது.²⁰ "தொல் + காப்பு + இயம்" – அதாவது தொன்மையைக் காத்து இயம்புவது – என்ற அதன் பெயரே இந்தப் பங்களிப்பைக் குறிப்பதாகக் கொள்ளலாம்.⁵⁹

தொல்காப்பியத்தின் நீடித்த தாக்கம் என்பது அதன் விதிகளை அப்படியே பின்பற்றுவதில் மட்டும் தங்கியிருக்கவில்லை. மாறாக, அது தமிழ் மொழிக்கும் இலக்கியத்திற்கும் ஒரு নির্দিষ্ট 'இலக்கியப் பிரக்ஞையையும்' (literary consciousness), ஒரு 'பண்பாட்டுச் சட்டகத்தையும்' (cultural framework) உருவாக்கியது. பிற்காலப் படைப்பாளர்கள் புதிய சிந்தனைகளையும், வடிவங்களையும் கொண்டு வந்தபோதும், அவர்கள் பெரும்பாலும் தொல்காப்பியம் வகுத்த அந்த அடிப்படை மரபுகளுடனும், கருத்தாக்கங்களுடனும் (அகம், புறம், திணை போன்றவை) ஒரு தொடர்ச்சியான உரையாடலிலேயே இயங்கினர். அது ஒரு பொதுவான புரிதலையும், வரலாற்றுத் தொடர்ச்சியையும், ஒரு தனித்துவமான அடையாளத்தையும் தமிழ்ச் சமூகத்திற்கு வழங்கியது. இந்தச் சட்டகம், பல நூற்றாண்டுகளாகப் பெரும் மாற்றங்களைக் கண்டபோதும், தமிழ் இலக்கிய, பண்பாட்டு மரபின் மையமாகத் தொடர்ந்து நீடித்து வருகிறது.

8. முடிவுரை (Conclusion)

• முக்கியக் கண்டறிதல்களின் தொகுப்பு (Summary of Key Findings):

தொல்காப்பியத்தை மையமாகக் கொண்டு, அதன் காலத்திற்கு முன்னும் பின்னும் உள்ள தமிழகத்தின் வரலாறு, சமூகம், அரசு மற்றும் பண்பாடு குறித்த இந்த ஆய்வு பல முக்கியக் கண்டறிதல்களை வெளிக்கொணர்ந்துள்ளது.

1.       தொல்காப்பியம், தமிழில் கிடைத்துள்ள தொன்மையான இலக்கண நூல் என்பதோடு, அது மொழி, இலக்கியம், வாழ்வியல் ஆகியவற்றை ஒருங்கிணைத்துப் பார்க்கும் ஒரு பன்முகப் பரிமாணம் கொண்ட அடிப்படை ஆவணமாகும்.

2.       தொல்காப்பியத்தின் கால நிர்ணயத்தில் அறிஞர்களிடையே பெரும் கருத்து வேறுபாடுகள் நிலவினாலும், அதன் உள்ளடக்கம் சங்க கால சமூக, பண்பாட்டுச் சூழலுடன் நெருங்கிய தொடர்புடையதாகவோ அல்லது அதன் பிரதிபலிப்பாகவோ/வழிகாட்டியாகவோ அமைந்துள்ளது என்பது தெளிவாகிறது.

3.       தொல்காப்பியத்திற்கு முந்தைய சங்க காலம், மூவேந்தர்கள் மற்றும் குறுநில மன்னர்களின் ஆட்சியின் கீழ், திணைசார் சமூக அமைப்பையும், இயற்கையோடு இயைந்த சமய நம்பிக்கைகளையும், செழிப்பான உள்நாட்டு மற்றும் வெளிநாட்டு வணிகத்தையும், வளமான அக-புற இலக்கிய மரபையும் கொண்டிருந்தது.

4.       சங்க காலத்தைத் தொடர்ந்த களப்பிரர் காலம், 'இருண்ட காலம்' என்று முத்திரை குத்தப்பட்டாலும், அது ஒரு தேக்க நிலையல்ல; மாறாக, அரசியல், சமயம் (சமணம், பௌத்தம் வலுப்பெறுதல்), இலக்கியம் (நீதி நூல்கள் தோற்றம்) ஆகியவற்றில் குறிப்பிடத்தக்க மாற்றங்கள் நிகழ்ந்த ஒரு முக்கிய 'இடைமாறு காலக்கட்டமாக'ப் பார்க்கப்பட வேண்டும்.

5.       பல்லவர் காலத்தின் தொடக்கத்தில், பக்தி இயக்கம் தோன்றி சைவம், வைணவம் புத்துயிர் பெற்றன. இது சமய, சமூக, அரசியல் தளங்களில் பெரும் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியதுடன், கோயில் மையச் சமூகத்தின் வளர்ச்சிக்கும், புதிய இலக்கிய வடிவங்களின் தோற்றத்திற்கும் வித்திட்டது.

6.       தொல்காப்பியத்திற்கு முந்தைய மற்றும் பிந்தைய காலங்களுக்கு இடையே அரசியல் கட்டமைப்பு, சமய ஆதிக்கம், இலக்கியக் கருப்பொருட்கள், கலை வடிவங்கள் ஆகியவற்றில் கணிசமான மாற்றங்கள் நிகழ்ந்துள்ளன. இருப்பினும், தமிழ் மொழியின் தொடர்ச்சியான பயன்பாடு, வேளாண்மையின் முக்கியத்துவம், சில அடிப்படை வாழ்வியல் கருத்தாக்கங்கள் போன்ற தொடர்ச்சிகளும் காணப்படுகின்றன.

7.       தொல்காப்பியம், பிற்காலத் தமிழ் இலக்கண, இலக்கிய மரபுகளுக்கு அடித்தளமிட்டதோடு, தமிழர் பண்பாட்டு அடையாளத்தை வடிவமைப்பதிலும், பேணுவதிலும் ஒரு நீடித்த செல்வாக்கைச் செலுத்தி வருகிறது.

• தொடரும் சிக்கல்கள் மற்றும் அறிஞர் விவாதங்கள் (Ongoing Complexities and Scholarly Debates):

இந்த ஆய்வு சில தெளிவுகளை வழங்கியிருந்தாலும், பல கேள்விகளும் விவாதங்களும் தொடர்கின்றன:

• தொல்காப்பியத்தின் மிகத் துல்லியமான காலம் எது? அதன் மூலங்கள் யாவை? 'ஐந்திரம்' என்பதன் உண்மையான பொருள் என்ன?
• களப்பிரர்கள் உண்மையில் யார்? அவர்களின் சமூக, பண்பாட்டுத் தாக்கம் குறித்த முழுமையான, சார்பற்ற பார்வை என்ன? 'இருண்ட காலம்' என்ற கருத்தாக்கம் முற்றிலும் நிராகரிக்கப்பட வேண்டுமா அல்லது அதில் பகுதியளவு உண்மை உள்ளதா?
• சங்க காலச் சமூகத்தில் வருணாசிரமத்தின் தாக்கம் எந்த அளவிற்கு இருந்தது? தொல்காப்பியம் அதை எவ்வாறு அணுகுகிறது?
• பல்வேறு வரலாற்று ஆதாரங்களான இலக்கியம், கல்வெட்டுகள், தொல்லியல் சான்றுகள், வெளிநாட்டவர் குறிப்புகள் ஆகியவற்றை ஒருங்கிணைத்து, அவற்றுக்கிடையே உள்ள முரண்பாடுகளைக் களைந்து, ஒரு சீரான வரலாற்று வரைவை உருவாக்குவதில் உள்ள சவால்கள் தொடர்கின்றன.

• தமிழ் வரலாற்றைப் புரிந்துகொள்வதில் தொல்காப்பியத்தின் நீடித்த முக்கியத்துவம் (Enduring Importance of Tolkappiyam in Understanding Tamil History):

எத்தகைய விவாதங்கள் தொடர்ந்தாலும், தமிழ் மொழி, இலக்கியம், மற்றும் பண்பாட்டு வரலாற்றைப் புரிந்துகொள்வதில் தொல்காப்பியத்தின் முக்கியத்துவம் காலத்தால் அழியாதது. இது பழந்தமிழரின் அறிவுச் செழுமைக்கும், வாழ்வியல் நுட்பங்களுக்கும் ஒரு சான்றாக நிற்கிறது. தமிழ் மொழியின் அமைப்பு, அதன் வளர்ச்சிப் போக்கு, இலக்கியக் கோட்பாடுகள், சமூக நெறிகள், பண்பாட்டு விழுமியங்கள் ஆகியவற்றை அறிய விரும்பும் எவருக்கும் தொல்காப்பியம் ஒரு தவிர்க்க முடியாத, அடிப்படை மூல நூலாகத் தொடர்ந்து விளங்கும். அது கடந்த காலத்தின் ஆவணமாக மட்டுமின்றி, நிகழ்கால மற்றும் எதிர்காலத் தமிழ் ஆய்வுகளுக்கும் ஒரு வற்றாத ஊற்றாகத் திகழ்கிறது.